Łupież pstry to jedna z częstszych form grzybic powierzchownych skóry, z którą pacjenci zgłaszają się do dermatologa. Choroba nie powoduje bólu, ale wywołuje uporczywe objawy skórne – łuszczące się plamy, świąd oraz przebarwienia mogące utrzymywać się nawet po wyleczeniu. Ze względu na charakterystyczny wygląd zmian, wiele osób zastanawia się, czy łupież pstry jest zaraźliwy i jak można go skutecznie leczyć?
Co to jest łupież pstry?
Łupież pstry to przewlekła choroba skóry wywołana przez grzyby z rodzaju Malassezia – drożdżopodobne mikroorganizmy naturalnie występujące na ludzkiej skórze. W sprzyjających warunkach – takich jak wilgoć, ciepło czy obniżona odporność – grzyby zaczynają się namnażać, prowadząc do powstania drobnoogniskowych zmian skórnych.
Choroba dotyczy głównie tułowia, ramion, pleców, szyi i dekoltu, rzadziej twarzy. Choć łupież pstry częściej diagnozowany jest u młodych osób, może wystąpić również u dzieci i osób starszych.
Jakie są objawy łupieżu pstrego?
Do najczęstszych objawów łupieżu pstrego należą:
- różowe, żółtobrunatne lub białe plamy na skórze o nieregularnym kształcie,
- delikatne łuszczenie się naskórka w obrębie zmian,
- świąd skóry – szczególnie po rozgrzaniu lub spoceniu.
Typowym objawem łupieżu pstrego jest brak opalenizny w obrębie plam – po ekspozycji na słońce uwidaczniają się jako odbarwione obszary, dające efekt tzw. odbarwionych wysp.
Skąd się bierze łupież pstry?
Chociaż Malassezia bytuje naturalnie na skórze człowieka, łupież pstry rozwija się dopiero przy zaburzeniu równowagi mikroflory. Do czynników sprzyjających należą:
- nadmierna potliwość,
- noszenie syntetycznych ubrań,
- upały i wilgotny klimat,
- zaburzenia hormonalne,
- stosowanie tłustych kosmetyków,
- obniżona odporność,
- predyspozycje genetyczne.
U niektórych pacjentów łupież pstry ma charakter nawracający – zwłaszcza w okresie letnim.
Czy łupież pstry jest zaraźliwy?
Teoretycznie tak, ale w praktyce bardzo rzadko. Łupież pstry nie jest typową chorobą zakaźną, ponieważ grzyby Malassezia są obecne na skórze większości ludzi. Zakażenie z osoby na osobę może nastąpić tylko w przypadku ścisłego kontaktu (np. wspólne używanie ręczników), ale u osób z prawidłową florą skóry i odpornością, nie wywołuje objawów chorobowych. Oznacza to, że łupież pstry jest głównie wynikiem wewnętrznych predyspozycji i warunków środowiskowych, a nie bezpośredniego „zarażenia”.
Jak wygląda leczenie łupieżu pstrego?
Leczenie łupieżu pstrego polega na stosowaniu preparatów przeciwgrzybiczych – zarówno miejscowych (kremy, szampony, płyny), jak i w niektórych przypadkach doustnych leków przeciwgrzybiczych. Ważne elementy terapii to:
- dokładne mycie skóry leczniczymi środkami (np. z ketokonazolem),
- ograniczenie nadmiernej potliwości,
- noszenie przewiewnych, bawełnianych ubrań,
- okresowe powtarzanie kuracji profilaktycznej.
Warto wiedzieć, że przebarwienia lub odbarwienia mogą utrzymywać się przez kilka tygodni po ustąpieniu infekcji. To naturalny efekt zaburzenia procesu pigmentacji skóry i nie świadczy o nieskuteczności leczenia. Chcesz dowiedzieć się, czy plamy na skórze to faktycznie łupież pstry? Zgłoś się do placówki FEBUMED, aby po konsultacji z doświadczonym dermatologiem wyjść z diagnozą i planem leczenia.
